Usprawnienia w praktykach rybackich

Rybacy muszą nie tylko dowieść, że populacje ryb, które są celem ich połowów są zdrowe i utrzymują się na stabilnym poziomie. Muszą także udowodnić, że ograniczają swój wpływ na siedliska morskie i inne zwierzęta, a także, że są przygotowani na wypadek spadku liczebności danego gatunku. 

Choć rybołówstwa muszą spełniać wysokie standardy, by uzyskać certyfikat MSC, zawsze pozostają jeszcze pewne obszary, które należy udoskonalić. Z tego powodu wiele rybołówstw zobowiązanych jest do poprawy w określonych aspektów swojej działalności w ramach tzw. warunków certyfikacji.

Od 2000 roku 94% certyfikowanych rybołówstw dokonało przynajmniej jednego usprawnienia, aby ulepszyć lub właściwie monitorować praktyki właściwie dla zrównoważonego rybołówstwa.

Jednym z obszarów, w którym certyfikowane rybołówstwa dokonują wyraźniej poprawy jest oddziaływanie połowów na siedliska morskie. W 2017 roku spośród 185 monitorowanych rybołówstw posiadających certyfikat MSC, 39 wprowadziło przynajmniej jedno usprawnienie w tym obszarze. Te udoskonalenia to między innymi kontynuacja badań naukowych nad wpływem rybołówstwa, modyfikacje narzędzi używanych do połowów oraz zaprzestanie połowów na niektórych obszarach na morzu.

117 usprawnień w zakresie ochrony siedlisk, z czego

Certyfikowane rybołówstwa poczyniły również wielkie postępy w kwestii radzenia sobie z niechcianymi połowami, które obejmują zarówno przyłów (czyli przypadkowe połowy organizmów, które nie są celem połowu) oraz odrzut (gatunek będący celem połowów, ale niespełniających przyjętych norm, np. limitu wielkości). Między 2007 a 2013 rokiem aż 60 łowisk rozwiązało problem związany z niechcianymi połowami.