Persbericht Wageningen Universiteit
De Marine Stewardship Council (MSC), een stichting die wil bijdragen aan een gezonde oceaan, zet op het gebied van overbevissing meer zoden aan de dijk dan afspraken van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Dat concludeert dr. Peter Oosterveer van de leerstoelgroep Milieubeleid in het decembernummer van Ocean and Coastal Management.
Er is een grote behoefte aan mondiale regels, aldus de milieusocioloog,
want de vangst en handel van vis kan door de globalisering niet meer
door nationale regeringen of instanties als de EU worden gereguleerd.
Oosterveer vergeleek daarom de bijdrage van WTO-regels en de MSC aan
het stoppen van de wereldwijde afname van wilde vis.
De WTO spreekt zich niet uit over de visvangst – dat laat ze over aan
nationale regeringen – maar wel over de handel in vis. WTO-leden
discussiëren momenteel over afschaffing van subsidies van regeringen
aan hun vissers, omdat die oneerlijke concurrentie veroorzaken.
Visserijlanden als de Verenigde Staten en Nieuw-Zeeland en
visserijdeskundigen als Daniel Pauly zijn voor zo’n verbod omdat
subsidies onrendabele visvangst stimuleren, zegt Oosterveer. ‘De
onderhandelaars zijn er alleen nog niet uit hoe ze moeten omgaan met
kleine vissers en hoe groot hun impact is op de visstand.’
Hoewel een subsidieverbod de visstand kan helpen verbeteren, verwacht
Oosterveer weinig van de WTO als mondiale regelneef.
‘Duurzaamheidseisen spelen vrijwel geen rol bij de onderhandelingen. Ze
zitten bovendien al twee jaar vast. Verder weet je nooit wat er aan
visafspraken uitkomt. Visserij is maar een onderdeel van de
onderhandelingen en kan dus ruilobject worden om overeenstemming te
bereiken over het totaalpakket.’
De MSC is elf jaar geleden opgericht door Unilever, uit bezorgdheid
over voldoende vis voor haar vissticks, en het Wereldnatuurfonds, uit
bezorgdheid over de biodiversiteit. Vis die aan de eisen voldoet, mag
het duurzaamheidslabel voeren. Inmiddels draagt 3,5 miljoen ton
zeevoedsel – zes procent van de vis en schaaldieren die wereldwijd
wordt gevangen – het keurmerk. Dat percentage zal verder groeien nu
alle Nederlandse supermarkten hebben afgesproken vanaf 2011 alleen nog
vis met MSC-keur te gaan verkopen.
Toch heeft de MSC zijn beperkingen, zegt Oosterveer. ‘De vis wordt
vooral verkocht in ontwikkelde landen op het noordelijk halfrond. Dat
komt omdat MSC afspraken maakt met zowel vissers, handelaren als
retailers in de keten. Dat vereist duurzaamheidsindicatoren en supply chain management,
en dat is lastig voor ontwikkelingslanden.’ Afspraken maken met de
garnalentelers in Zuidoost-Azië bleek lastig. ‘Het gaat om veel
vissers, en ze werken in armoedige omstandigheden. Maar sociale
overwegingen zijn lastig een plek te geven in het keurmerk.’
Toch vindt Oosterveer de private MSC-aanpak kansrijk. ‘Terwijl de WTO
vastloopt op technische en politieke kwesties, heeft dit private
initiatief dynamiek.’ / Albert Sikkema
Bron: http://www.wb-online.nl (4 december 2008)
