Integriteit MSC-keurmerk staat buiten kijf - MSC reactie op opiniestuk in Nature

Aanleiding

Het wetenschappelijk tijdschrift Nature publiceerde op 2 september een opiniestuk van een groep wetenschappers. Hun stelling is dat het belangrijkste keurmerk voor duurzame visserij niet in staat is om de visbestanden en het leven in zee te beschermen. Visbestanden die niet gezond zijn en visserijvormen die niet verantwoord zijn, zouden zijn gecertificeerd. De bureaus die het MSC certificaat afgeven, zouden de regels van MSC niet al te nauw nemen en niet-duurzame visserijen certificeren, omdat zij een commercieel belang hebben in zoveel mogelijk klanten.

Integriteit MSC buiten kijf

”Ik betreur het dat wetenschappers die beter zouden moeten weten, twijfel zaaien over de integriteit van het MSC-keurmerk. MSC wordt internationaal algemeen erkend als het enige viskeurmerk dat voldoet aan de Gedragscode voor duurzame visserij en aan de Richtlijnen voor visserijkeurmerk van de Verenigde Naties. Iedere visserij die voldoet aan de MSC-standaard en is gecertificeerd, is duurzaam en wordt goed beheerd. Dit staat buiten kijf”, zegt Nathalie Steins, Manager Benelux van MSC.

Wetenschappelijke consensus over duurzaamheid

De MSC-standaard is een maatlat om te meten of een visserij duurzaam is. Dit betekent dat er geen overbevissing is, dat negatieve effecten van de visserij op het leven in zee zo beperkt mogelijk zijn en dat er goed werkende regels en afspraken zijn om de visserij te beheren. Tweehonderd zeebiologen, wetenschappers, natuurorganisaties en andere belanghebbenden hebben samen twee jaar gewerkt aan de MSC-standaard (1997-1999) en deze samen vastgesteld.

Derde partij certificering sterke punt

De beoordeling van de visserij en de afgifte van het certificaat worden gedaan door een derde partij in de vorm van externe certiferingsbureaus. Dit is een van de sterke punten van het MSC-keurmerk. Zo wordt belangenverstrengeling voorkomen. De hele beoordelingsprocedure is transparant gemaakt en wordt van A tot Z gevolgd door alle belanghebbenden in de visserij. Dit zijn bijvoorbeeld natuurorganisaties of overheden. Belanghebbenden kunnen bovendien altijd bezwaar indienen tegen de uitkomsten van een beoordeling. “Het is in het commerciële belang van een certificeringsbureau om een goede naam op te bouwen en geen bezwaarprocedures aan de broek te krijgen. Ook willen ze voorkomen dat de toezichthouder hun accreditatie voor MSC- beoordelingen wegens wanprestatie intrekt”, aldus Nathalie Steins. “In tegenstelling tot wat de wetenschappers in Nature stellen, zullen certificeerders er daarom voor waken dat zij de regels van MSC strikt volgen”.

Elke gecertificeerde visserij is duurzaam

De auteurs van het opiniestuk stellen dat een aantal visserijen gecertificeerd zijn terwijl het visbestand niet gezond is. Overbeviste visbestanden komen echter nooit in aanmerking voor het MSC-certificaat. Eerste voorwaarde is altijd dat er geen overbevissing plaatsvindt en dat het visbestand zich op een duurzaam niveau bevindt. De MSC-standaard gaat zelfs nog verder dan dat. De standaard stelt extra eisen aan de omvang van het bestand. Alle visserijen waarvan het visbestand zich op dit minimum duurzame niveau bevindt, moeten maatregelen nemen om het bestand naar een hoger doelniveau te laten groeien. Dit hogere niveau vermindert het risico dat het bestand – bijvoorbeeld door natuurlijke omstandigheden – afneemt en onder het duurzame niveau terechtkomt. Het geeft de visserij ook voldoende tijd om te reageren op nieuwe gegevens over het bestand en om hun visserijbeheer zo aan te passen dat het bestand weer kan groeien naar het hogere doelniveau.

Bepaalde vormen van visserij zouden volgens de auteurs niet als duurzaam of verantwoordelijk bestempeld zouden moeten worden. Bijvoorbeeld vissers die sleepnetten gebruiken die de zeebodem aanraken of die hun vangst voor de productie van vismeel gebruiken. Deze visserijen zouden nooit beloond mogen worden met het MSC-keurmerk. Het MSC-programma bepaalt niet welke vistuigen gebruikt zouden moeten worden of waarvoor de vangst mag worden gebruikt. Het is een programma dat zich richt op het eindresultaat: duurzame vangst. De beoordeling is toegankelijk voor alle visserijen. Zij moeten aantonen dat ze aan de wetenschappelijke principes en criteria van de MSC-standaard voldoen.

Continue ontwikkeling van methodologie en beheer

De MSC is ambitieus. Waar verbeteringen in het visserijbeheer nodig zijn en duurzamere visserijpraktijken gestimuleerd moeten worden, moeten die worden doorgevoerd en zal MSC dit blijven eisen. Niet door visserijen uit te sluiten van deelname aan het programma, maar door visserijen te stimuleren om deel te nemen. Dit geldt voor alle vormen van visserij; grootschalig of kleinschalig, in ontwikkelingslanden of in het noorden.

Effect op milieu en marktwerking

De MSC neemt onderbouwde kritiek serieus en werkt voortdurend aan de ontwikkeling van zijn programma en de onderzoeksmethodes om de kwaliteit van de visserijbeoordelingen te waarborgen en duurzame visvangst te stimuleren. De internationale wetenschappelijke consensus over de standaard en de gedegenheid en geloofwaardigheid van de beoordeling hebben ervoor gezorgd dat het programma wereldwijd wordt gesteund door visserijen, de visketen, milieuorganisaties, overheden en vele anderen. Er is steeds meer bewijs dat MSC certificering bijdraagt aan gezondere oceanen en consumenten helpt om een duurzame keuze te maken.

Noten over specifieke visserijen

• De vangst van Antarctische krill (Euphausia superba) is erg laag – minder dan 1% van het meest recente geschatte bestand. De beheerder van de visserij is de Commission for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources (CCAMLR). Deze is opgericht vanwege de zorgen dat een toename van de krillvisserij in de zuidelijke oceaan een ernstig effect op de krillpopulatie zou kunnen hebben. CCAMLR heeft een zeer voorzichtige benadering gekozen om ervoor te zorgen dat risico’s van de krillvisserij op het bestand minimaal zijn. Voor het seizoen 2007/2008 waren de totale aanlandingen van alle schepen die op krill vissen 150,000 ton – net 4% van de maximum toegestane vangsthoeveelheid die CCAMLR heeft vastgesteld.

• De koolvis (Theragra chalcogramma) visserij in Alaska is een van de best onderzochte visserijen ter wereld. Op 100% van de visreizen gaan waarnemers van de overheid mee om te controleren en gegevens te verzamelen. Locale, regionale en federale overheden werken samen met de visserij om de wetenschappelijke gegevens over het visbestand te verzamelen. Het is een wetenschappelijk gegeven dat het koolvisbestand naar boven en naar beneden schommelt door natuurlijke omstandigheden en niet door visserij. De jaarlijkse vangstquota worden zo vastgesteld dat met deze schommelingen rekening wordt gehouden. Het bestand wordt door dit beheer op een gezond peil gehouden.

• De Pacifische heek (Merluccius productus) visserij is gecertificeerd na een 2 jaar durende beoordeling en een bezwaarprocedure die 3 maanden in beslag heeft genomen. De conclusie van de onafhankelijke arbiter die het bezwaar behandelde, was dat de certificeerder terecht heeft besloten om de visserij te certificeren. De visserij heeft aangetoond dat ze aan de MSC-standaard voldoet. De omvang van het bestand vertoont grote schommelingen die gerelateerd zijn aan natuurlijke omstandigheden in het ecosysteem. De vangsthoeveelheden worden verlaagd volgens de voorzorgsbenadering zodra de wetenschappelijke modellen negatieve trends laten zien. De 89% daling die de auteurs in Nature gebruiken om aan te tonen dat dit bestand niet gezond is, gaat uit van de allerhoogste piek die ooit bereikt is voor het Pacifische heekbestand, 4,6 miljoen ton in 1984.

• Chileense zeebaars (Dissostichus mawsoni) is nog steeds in beoordeling. MSC kan daarom geen commentaar leveren op de status van dit bestand. Wat wel belangrijk is, is dat een ‘ontdekkingsvisserij’ (exploratory fishery) niet betekent dat er onvoldoende kennis is om het bestand te kunnen bevissen, zoals de auteurs in Nature stellen. Een exploratory fishery is een visserij waarbij de beheerder een zeer voorzichtig vangstniveau heeft gesteld terwijl tegelijkertijd de vangstgegevens gebruikt worden om de wetenschappelijke beoordeling van het bestand te verbeteren. De Commission for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources (CCAMLR) is de beheerautoriteit. Zoals bij de Antarctische krillvisserij al is aangetoond, zet CCAMLR zeer voorzichtige vangstniveaus voor zijn visserijen.

‘Booming business’ grafiek en definities van visserijimpact

• De ‘Booming Business’ grafiek gaat uit van een meting die gebaseerd is op een classificatie van visserijvormen die niet wordt gebruikt in de MSC methodologie. MSC is een op eindresultaat gericht programma. Iedere visserij die gecertificeerd is, voldoet aan de standaard. In de standaard zijn specifieke indicatoren opgenomen om de impact van iedere visserij op het zeemilieu te beoordelen. Dit is in lijn met de international overeengekomen richtlijnen van voor ecolabelling van de Wereldvoedselorganisatie van de Verenigde Naties en hun Gedragscode voor Verantwoorde Visserij.