Organizacja pozarządowa MSC (Marine Stewardship Council) wzywa państwa nadbrzeżne, które poławiają makrelę na północno-wschodnim Atlantyku (North East Atlantic, NEA), do wypełnienia zobowiązania w celu zawarcia długoterminowej umowy o podziale kwot połowowych do 31 marca 2023 r. Delegaci krajów poławiających spotykają się w tym tygodniu na rozmowach w Londynie, a czasu na podjęcie decyzji pozostaje coraz mniej, w związku z czym zrównoważona eksploatacja tego ważnego gatunku pozostaje wciąż niepewna.
Uzgodnione ramy zarządzania, w tym zasady kontroli połowów (HCR, Harvest Control Rules) i strategie połowowe, umożliwiłyby zarządzającym rybołówstwem zapewnienie długoterminowej stabilności zasobów makreli. Otworzyłoby to również drzwi do odzyskania certyfikatu MSC, pomagając zabezpieczyć ważne dla makreli atlantyckiej rynki.
Kraje poławiające, przy wcześniejszym braku planu zarządzania, ustalały całkowite dopuszczalne połowy (TAC, Total Allowable Catches) zgodnie z własnymi interesami narodowymi, zamiast stosować się do ustalonych na szczeblu międzynarodowym limitów określonych przez Międzynarodową Radę Badań Mórz (International Council for the Exploration of the Seas, ICES). Był to jeden z podstawowych powodów, dla którego połowy makreli utraciły certyfikat MSC w 2019 r., a poławiane na tym samym obszarze błękitek i śledź atlantycko-skandynawski (Atlanto-Scandian, AS) w 2020 r.
Utrata certyfikatów MSC dla połowów makreli, śledzia i błękitka jest odczuwalna na rynkach na całym świecie, a logo MSC zniknęło z produktów z tymi gatunkami z półek sklepowych. Ponad 40 firm –sprzedawców detalicznych, firm gastronomicznych i dostawców, którzy tworzą grupę North East Atlantic Pelagic Advocacy Group (NAPA), złożyło oświadczenia dotyczące swojego zaangażowania w projekt poprawy rybołówstwa (NAPA’s Fishery Improvement Project, FIP). Do zakończenia projektu FIP pozostał tylko rok, nadszedł więc krytyczny moment, aby na podstawie danych naukowych uzgodnić porozumienie w sprawie podziału kwot połowowych makreli, w ślad za którym powinny pójść ustalenia w sprawie śledzia AS i błękitka.
– Nadszedł czas, aby zawrzeć umowę i stworzyć zasady zarządzania, aby chronić stada makreli na północno-wschodnim Atlantyku w przyszłości. Bez długoterminowego planu zarządzania i uzgodnionej umowy dotyczącej podziału kwot, ryzyko dla przyszłej zrównoważonej eksploatacji zasobów makreli pozostaje wysokie, nawet jeśli biomasa stada pozostaje stabilna. Wzywamy delegacje państw nadbrzeżnych do maksymalnego zaangażowania w najbliższe negocjacje i ostatecznego zakończenia impasu, który przez ponad dekadę powodował ograbianie tych zasobów, powodując brak rozwoju i trwałego zrównoważonego zarządzania – powiedziała Erin Priddle, dyrektorka Programu MSC w Europie Północnej.
Porozumienie w sprawie międzynarodowego zarządzania rybołówstwem jest zgodne z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UN Convention on the Law of the Sea, UNCLOS) i zobowiązaniami rządów do realizacji ambicji, określonych w celach zrównoważonego rozwoju ONZ, w szczególności w zakresie Celu nr 14 - Życie pod wodą. Dzięki niedawnemu przełomowemu, jakim było zawarcie porozumienia w sprawie mórz i oceanów będących poza jurysdykcjami krajów – Traktatu o pełnym morzu (the High Seas Treaty), teraz bardziej niż kiedykolwiek rządy muszą wzmocnić swoje zaangażowanie na rzecz ochrony oceanów i zrównoważonego wykorzystania ich zasobów.
