Sznury haczykowe (ang. longlines)

Stosowanie sznurów haczykowych wymaga dużej ostrożności ze względu na przyłów innych gatunków ryb oraz ptaków i ssaków morskich. Z tego powodu, rybacy stosujący sznury haczykowe, którzy ubiegają się o certyfikat MSC, muszą wprowadzić usprawnienia w swojej praktyce połowowej. Często polegają one na wprowadzeniu zmian w sposobie monitoringu i łagodzeniu skutków interakcji z gatunkami nie będącymi celem połowów.

Rybołówstwa posiadające certyfikat MSC stosujące sznury haczykowe (np. rybołówstwo antara patagońskiego na Oceanie Południowym) musiały zastosować dodatkowe środki, takie jak specjalne obciążenia, które umożliwiają szybkie zanurzanie się sznurów lub liny płoszące „tori” odstraszające ptaki morskie. Niektórzy rybacy zmienili również okres, w którym prowadzą połowy, aby uniknąć interakcji z gatunkami zagrożonymi i/lub podlegającymi ochronie (endangered, threatened and protected, ETP).

Starannie gromadzone dane i informacje o rybołówstwie oraz odpowiednie regulacje, takie jak te stosowane przez islandzkich rybaków poławiających dorsza, również zapewniają, że połowy przy użyciu sznurów haczykowych mogą być prowadzone w zrównoważony sposób.

> Poznaj inne narzędzia i metody połowowe